Musimy porozmawiać o Kevinie (L. Shriver)

Zawsze uważałam, że książki są o niebo lepsze niż ich kinowe adaptacje. Zdanie nadal podtrzymuję. Chociaż fabuła filmu zgadza się z treścią książki to jednak wiele elementów reżyserom umknęło.

Tytułowy Kevin to 15-latek z zamożnej rodziny, który bez szczególnego powodu zabił dziewięcioro kolegów ze swojej szkoły, dwoje dorosłych i ... (nie zdradzę jeszcze kogo). Całą historię widzimy oczyma jego matki (w książce pisze ona listy do swojego męża - ojca Kevina), która próbuje stawić czoła tej dramatycznej sytuacji i jednocześnie odpowiedzieć sobie na jedno zasadnicze pytanie: Dlaczego?

Książka bardzo poruszająca. Bardzo ciężka. Osobiście nie czytałam wcześniej, żadnej, w której profil psychologiczny bohaterów byłyby przedstawiony z taką wnikliwością. Byłam pewna, że przewidziałam zakończenie, jednak gdy do niego dobrnęłam to przeżyłam ogromny szok. Tego się nie spodziewałam. Zresztą nikt chyba się nie spodziewa.

Film również dobry. Choć książka obfituje w tekst (naprawdę długo ją czytałam), to w filmie jest go mało. Dialogi są wręcz znikome. Jednak poprzez muzykę i bardzo kontrastowe barwy wyczuwa się emocje. Gra aktorów zasługuje na uznanie, zwłaszcza postać matki w którą wcieliła się Tilda Swinton. Napięcie wraz z upływem czasu rośnie, by w końcu osiągnąć punkt kulminacyjny.

Osobiście, gdybym nie przeczytała książki to miałabym problem z odnalezieniem się w filmie. Dlatego polecam przeczytać najpierw książkę a później dopiero obejrzeć film. Jednak jeśli ktoś już film widział to później przeczytana książka na pewno wzbogaci jego odczucia.

Dla zachęty podaje  kilka recenzji książki (te które według mnie najbliżej oddają jej treść):

"Tworząc ten straszny obraz rzezi nastolatków, Lionel Shriver opowiada zniewalającą, absorbującą i wywołującą rezonans historię, która stanowi metaforę większej tragedii - tragedii kraju, gdzie wszystko działa, nikt nie umiera z głodu i gdzie wszystko można kupić oprócz sensu życia". - Forbes

"Najbardziej porażająca, dająca do myślenia książka, jaką od lat czytałem". - Sunday Telegraph

"Mocna, bolesna powieść... W tych politycznie poprawnych czasach, w których jako pewnik przyjmuje się niewinność dziecka, a winą obarcza się zdemoralizowanych dorosłych, zakończenie wybrane przez Shriver zaszokuje wielu czytelników. zostaje tu powiedzianych wiele prawdziwych, strasznych rzeczy o życiu rodzinnym, o których większość z nas wolałaby nie rozmawiać". - Saga Magazine

"Było już kilka prób zobrazowania za pomocą fikcji literackiej, co mogło skłonić nastolatka do zabijania... ale wersja Shriver jest spośród nich najbardziej udana. (...) Jest to wstrząsająca, psychologicznie wnikliwa, miejscami pełna czarnego humoru powieść, z jasno nakreślonym zakończeniem, o trudnym, często bolesnym sensie ludzkich działań". - Publisher Weekly